Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյանի
Թռչնիկ
Ասա՛, ինչո՞ւ, ա՛յ իմ թռչնիկ,
Իմ ժի՛ր խոսնակ-փետրավոր,
Այդպես վա՜ղ ես թըռել, եկել,
Մեր այս աշխարհն հեռավոր։
Տե՛ս, արևն է դեմքը ծածկել,
Կորե՜լ երկինքն ամպերում.
Դեղնած ու չոր եղեգներն է
Հողմը գետին խոնարհում։
Եվ անձրև է գալիս անվերջ,
Ասես հեղեղ շըփշըփա՜ն.
Օրերն են ցո՜ւրտ ու տաղտկալի՜—
Իսկի գարնան չի՜ նըման։
— «Ինձ չէ՛ բերել այստեղ երկինք,
Եվ ո՛չ արև շողշողուն.
Չոր ու դեղնած եղեգներում
Ես չեմ հյուսել ո՛չ մի բուն։
Բուն կըդնեմ խեղճ թըշվառի
Կըտրան տակին։ Ինձ աստված
Սփոփա՜նք է խեղճի համար
Հեռու երկրից ուղարկած։
Երբ նա դաշտից տուն կըդառնա,
Իր հին, անշուք օթևան,
Տըխուր կընկնի հարդի վըրա,
Երգ կը երգեմ ես նըրան։
Ես նրան եմ բերել պարգև
Այդ երգն հեռո՜ւ վայրերից.
Բախտավորներ դեռ չեն լըսած
Երբե՛ք այդ երգն ինձանից։
Ես իմ երգում կը նըկարեմ
Նրա աչքին ա՛յլ աշխարհ.
Ուր չըկա՜ ցավ, չըկա՜ն հոգսեր,
Ո՛չ մեծատուն, ո՛չ թըշվառ։
Եվ այդ երգը հոգնած կըրծքին
Կը պարգևե՜ հաշտություն.
Եվ կը նիրհե չարքաշ մըշակն,
Հույսը դըրա՜ծ աստըծուն»։
|
|
