Իմ արեւա՛կն, իմ արուսեա՛կն, իմ արեգա՛կն, իմ լուսի՛ն

ԻՄ ԱՐԵՒԱ՛ԿՆ, ԻՄ ԱՐՈՒՍԵԱ՛ԿՆ, ԻՄ ԱՐԵԳԱ՛ԿՆ, ԻՄ ԼՈՒՍԻ՛Ն

Իմ արեւա՛կն, իմ արուսեա՛կն, իմ արեգա՛կն, իմ լուսի՛ն,
Ելար յինեն ու զիս թողեր յոյժ կարօտ քո երեսին,
Խանդակաթ եմ, մաղըսկաթ եմ, հասրաթ եմ քո մէկ խօսին.
Այս խըղճալի խոր հառաչելս մինչեւ յե՞րբ, մինչեւ յե՞րբ, մինչեւ յե՞րբ, սէ՜ր իմ:

Թէպէտ կարի յոյժ փափագիմ տեսիլդ քո ինձ տեսանիլ,
Բայց զի կարի՛ հեռագոյն ես, ո՛չ կարեմ քեզ հասանիլ,
Ու՜ր լինէր խոտիկ մ՛եղնիլ դիմացդ առջեւ բուսանիլ.
Այլ վա՜յ, աւա՜ղ, խոր հառաչելս մինչեւ յե՞րբ, մինչեւ յե՞րբ, մինչեւ յե՞րբ, սէ՜ր իմ:

Գաղտ ՛ւ ալանի հալիմ, մաչիմ, խըղճալի՜ եմ, խըղճալի՜.
Բերկրութիւն ինձ բընաւ ո՛չ գոյ, ողբալի՜ եմ, ողբալի՜,
Երբ լինիցի ինձ օրըն այն, որ լինիցիմ խրնդալի.
Ո՛չ գիտեմ, թ՛այս խոր հառաչելս մինչեւ յե՞րբ, մինչեւ յե՞րբ, մինչեւ յե՞րբ, սէ՜ր իմ:

---