Իմ հեռավոր, իմ հեռու եզերքում
Կարծես գնում եմ հիմա ու երգում:
Հովը շոյում է թեթև իմ աչքերը թաց
Ու թռչում է` սրաթև, սրընթաց:
Սիրո խոսք է իմ սրտին փսփսում,
Ժամանակն է` երազուն ու հոսուն...
Ժամանակն է, որ անցավ — ու չկա.
Տրոփում է, որպես սիրտ աղջկա:
Քա՛ղցր կանչում է դեպի օրերի հեռուն. —
Որքան խի՛նդ կա այս հեռու դաշտերում...
