Ինչո՞ւ կը խոսիս, ինձ կը հարցընեն,
Երբ լուռ կը կենան քեզմե շատ մեծեր.
Սըրտեն եկածը չի հաներ բերնեն
Խոհեմ անձն, ըլլա ծաղկահաս կամ ծեր.
Ինչո՞ւ կը խոսիս, ինձ կը հարցընեն:
— Ինչո՞ւ... բայց, ինչուն ես ալ չեմ գիտեր:
Ամպրոպը գիտե՞ կը գոռա ինչու,
Ինչո՞ւ կը հոսին, կը սուրան գետեր,
Կամ կը սըլանա թըռչնիկն օդաչու:
— Ինչո՞ւ... բայց, ինչուն ես ալ չեմ գիտեր:
Ինչո՞ւ կը խնդաս, ինձ կը հարցընեն,
Երբ միշտ ձանձրույթ կա հատակն իրերուն,
Երբ ծաղիկները կը սառին ձյունեն,
Եվ այնքան կարճ է մեր կյանքին գարուն:
Ինչո՞ւ կը խնդաս, ինձ կը հարցընեն:
— Լերան կատարներն ինչո՞ւ են ճերմակ,
Մինչ ոտքերնուս տակ ցեխեն կը նեղվինք.
Անոնք ուրախ են, կը խնդան համակ
Մաքուր ճակատնին ուղղելով երկինք:
Լերան կատարներն ինչո՞ւ են ճերմակ:
Ինչո՞ւ զվարթ ես, կ'ըսեն ինձ շատեր.
Կյանքն հրապույր չունի, և աշխարհքն է սուտ.
Չե՞ս տեսներ սըրտիդ հաճույքն է հատեր,
Եվ շուքն ու պերճանք ուրուներ են զուտ:
Ինչո՞ւ զվարթ ես, կ'ըսեն ինձ շատեր:
— Գիտե՞ լըճակը ինչու կը ցոլա,
Երբ արևն իր մեջ կ'արձակե ճաճանչ,
