Ի ԳՐԻԳՈՐԻՍ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԷ ԱՂԹԱՄԱՐՑԻՈՅ
Գովեմ ըզքեզ, մարմնով հրեշտակ,
Բարի արմատ՝ սուրբ յիշատակ,
Յորթոն կենաց տունկ բարունակ,
Ի գնացըս ջուրց հոգւոյն վըտակ:
Րամեալ ստեղունք ոստ ճախարակ,
Բողբոջախիտ երփնագուսակ,
Ոսկեճաճանչ վարսագիսակ,
Խայծեալ ողկոյզ, համ քաղցրանակ:
Իբըր խընձոր մի ի ճըղի,
Գունագեղեալ ազգի ազգի,
Տերևապատ քօղեալ ծածկի,
Հոտն ի նմանէ արտաբուրի:
Գունով ես դու պըտուղ բարի,
Ծառ քո ի դրախտն որ յԱդենի,
Ադենն է մերս եկեղեցի,
Որ ի հոգւոյն առոգանի:
Որակն աճումըն հասակի,
Որ յենթակայն տեղակալի,
Տերևն է զգեստ պատմուճանի,
Պատշաճաւոր ըստ կըրօնի:
Րաբո՛ւն, համբաւ գործոյդ բարի,
Որ ոչ թաքչի ընդ գըրուանի,
Կամ հոտ անոյշ ըստ Պաւղոսի,
Բուրեալ ի փառըս Քրիստոսի:
Իսկ մուտն ի քեզ մահկանացուի,
Որ և երկուքըն շաղկապի,
Անտի և ելն է անմահի,
Լուծեալ կապիմք անլուծելի:
Սիրով քո սիրտս իմ տոչորի,
Նուաղեալ մարմինս այլագունի,
Կամ տարակոյս յայսմ աշխարհի,
Ծըփամ յալիս մեղաց ծովի:
|
|
