ԳՐԻԳՈՐԻՍ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻ ԱՍԱՑԵԱԼ
Դու ես յԱդ նայ դրախտէն,
Զոր տընկեալ աջն անեղական,
Կենաց ծառ ծաղկեալ ես դու.
Վարսաւոր սրովբէն պահապան:
Անծուր և անծեր ես դու,
Անթարշամ ես ւ անապական,
Թըմրեալ արբեցայ յոգի,
Զի բուրես հոտ անմահութեան:
Հոտ քո է անճառ ծաղկանց,
Ճառագայթ ես արեգական,
Առ իս տեսանեմ ըզքեզ,
Նա ծաղկկմ որպէս ըզշուշան:
Ի սէր քո վառէմ անշէջ,
Նըւաղիմ առ քոյդ տեսութեան,
Պասքեալ ծարաւիմ հոգով
Սոսկալի և յոյժ հրաշազան:
Արարած ես արարչին,
Հըրանիւթքն են քեզ պահապան.
Օրհնեալ արարիչըն քո,
Սքանչելի պատկեր տիրական:
|
|
Տեսին անմարմինքն ըզքեզ
Եւ ի գեղըդ քո հիացան,
Ի քառից նիւթից կազմեալ
Եւ ունիս հոգի բանական:
Արեգակն է քեզ նըման
Կամ լուսինն ի հընգէտասան,
Մուշթարի, զօհրայ և շամս,
Օտարիտ դէմ արեգական:
Կարմիր և կանաչ գունով,
Երփնազարդ որպէս ծիածան,
Դու ցօղ ես՝ իջեալ յամպէ,
Զարդարես զերկիր հրաշազան:
Դըրախտ ես ծաղկածաւալ,
Վայելուչ փըթթեալ բուրաստան,
Կարմիր վարդ կանաչ թըփով,
Համասփիւռ և մուրտ ու շուշան:
Ի յեզր Փիսոն գետոյն
Բուսանիս հիբիկ աննման,
Դևքըն սասանին ի քէն
Եւ լինին յոյժ հալածական:
Նորասքանչ եղեգնախունկ
Ի լեռնէն գաս սինէական,
Ազնիւ և անուշահոտ
Փարատես ըզցաւըս մարդկան:
|
|
Կինամոն ի Թէբայիդ
Գըտանի յոյժ հիացական,
Ծաղիկ զըմըռսեայ չքնաղ
Եւ զարմանալու է արժան:
Նախամարգարէն Մովսէս,
Որ էառ յաստուծոյ հրաման,
Բերեալ եւղ անուշ եփեաց
Եւ էօծ զառաջին խորան:
Եւղ թափեալ անուն Յիսուս,
Որ էօծ զբնութիւնս մարդկան,
Նա քեզ հովանի լինի
Եւ պահէ ամբիծ ւ անսասան:
