Ի նընջմանէդ արքայական
Զարթիր, նազելի՜, իմ, զարթիր
Էհաս նըշոյլն արեգական.
Զարթիր, նազելի՜, իմ, զարթիր։
Պատկե՛ր սիրուն, տի՛պ բոլորակ,
Լըրացելոյ լուսնոյն քատա՛կ,
Ոչ գըտանի քեզ օրինակ,
Զարթի՛ր, նազելի՜ իմ զարթի՛ր։
Այդ քո տեսիլդ, զոր դու ունիս.
Արար ծառայ քեզ ըզգերիս,
Արեւակեզ գուցէ լինիս,
Զարթի՛ր, նազելի՜ իմ զարթի՛ր։
Ղարին սըրտիւ քանի՞ կոծամ,
Է՜ վարդ կարմիր եւ անթառամ.
Տե՛ս, թէ զիա՞րդ խըղճալի կամ,
Զարթի՛ր, նազելի՜ իմ զարթի՛ր։
Տապ եւ խորշակ ժամանեցին,
Զթերթիկ գեզոյդ այրել կամին,
Քանզի էանց գիշերն մըթին,
Զարթի՛ր, նազելի՜ իմ զարթի՛ր։
Է աննըման իմ գովելիս,
Ի մէջ ականց գեղ քո՝ մագնիս,
Ի ռահեակ սոյն թըւականիս,
Զարթի՛ր, նազելի՜ իմ զարթի՛ր։
