Ահ, լուսնին տակ կարելի չէ՛ Որ հույզ մը մութ քեզ չտանջե. Իսկ երբ կա սե՜ր... Ու մութ աչքեր Այդ րոպեին Քեզ կը նային՝ Երկինքն ի վար կարծես կ’իջնա Քիչ-քիչ անհունն հոգվույդ վըրա...
