Կան անտես հյուրեր: Գալիս են նրանք
Անխոս ու անձայն, լռության ծոցում:
Գալիս են, ապրում ու անցնում նրանք՝
Ոչ դուռ են բացում և ոչ դուռ գոցում:
Ո՜չ անուն ունեն, ո՜չ ստվեր, ո՜չ ձայն:
Գալիս են, ապրում և անցնում են լուռ:
Եվ ինլո՞ւ եկան, և ինչո՞ւ անցան —
Մենք չենք իմանում աշխարհում անդուռ:
Միայն մի անծայր ու խոր տխրություն
Երբ փռում է իր թևն ամենուրեք —
Զգում ենք հանկարծ կարոտով անհուն,
Որ մեկը անդարձ անցել է երեկ,
