Համերգ (Իվան Կռիլով)

ՀԱՄԵՐԳ

Պի՛կ, պի՛կ,
Մեծ ծաղրածու մի կապիկ,
Եշը,
Այծը
Յեվ ել արջը ծուռ թաթիկ—
Ուզեցին տալ մի համերգ.
Իսկույն ընկան վոտ ու ձեռք,
Թե վո՛րտեղից, հազիվ-հազ
Գտան բերին նոտա, բաս,
Ալտա, յերկու հատ ջութակ,
Նստան հովտում, ծառի տակ՝
Գերել իրենց բուն ձիրքով
Արար-աշխարհ բովանդակ։

Ճը՜զը, վը՜զը, խը՜փ, խփոց,
Կընտ, կընտ, կնտնտոց...
Բան դուրս չեկավ համերգից.
Պիկպիկն եդտեղ դուրս շարքից.
— Ե՜, մեր տղերք... ե՛, դադա՛ր,
Սա ի՞նչ գործ ե կեսկատար.

Յեկեք ճիշտ կարգ հաստատենք,
Այնպես նստենք՝ վիստվիստենք:
Միխո՛, ալտի դեմ բասով,
Միայն վիստ, վիստ հավասով
Յես ել յերկրորդ ջութակի.
Ճիշտը, առանց կատակի
Այս ե, պա՛ր-պա՛ր հավասար
Պար կբռնեն անտառ, սար:

Նրանք յեղան տեղափոխ,
Բայց համերգն ե անփոփոխ,
Նորը՝ դարձյալ
Հինն ե անցյալ:

Տղե՛րք, հերի՛ք...
Քթից բերիք,—
Եշը զռաց.—
Քիչ սպասե՛ք,
Ուղղեմ ձեռաց
Յես իմ գտած հնարքով.—
Պիտի նստենք մի շարքով:
Լսելով եշ քեռուն՝
Անուն, անուն
Մեծի կարգով
Շարվան շարքով
Լուրջ վայելուչ,
Գործն ելի փուչ:
Խմբի մեջ կռիվ, վեճ,

Ծուլի, ծուլի.
Առաջվանից ել ավելի
Վեճը խիստ եր—
Ով վո՛նց նստեր:
Պատահեց սոխակին
Ներկա լինել աղմուկին:
Նրանք չորսով
Աս ու խոսով
Յեկան աղաք,
Ասին՝ սոխակ,
Դու մեզ ների,
Քիչ համբերի,
Մեր ես գործը կարգի՛ դիր
Մեր կասկածը փարատիր:
Նոտա ել կա և չորս գործիք ջոկ–տարբեր,
Միայն ասա ի՞նչպես նստենք, մե՛ր ախպեր:
Սոխակը թե՝ ասեմ ճիշտ—
Վոր դուք դառնաք յերաժիշտ,
Ձեզ պետք ե ձիրք, նուրբ ականջ —
Մի հասարակ, պարզ պահանջ:
Իսկ դուք, ի՛մ բարեկամներ,
Հիմա և այլ անգամներ
Ինչպես ել վոր չնստեք,
Քաշեք, քսեք, քսմստեք,
Դուք յերաժիշտ դարձող չեք:

---