Հառա՛ջ, դեպի գո՛րծ-մի գործ սըրբազան
Դիմենք, ընկերնե՛ր։ Երկյուղ ու կասկած
Թո՛ղ կորչեն անհետ։ Ահա՛ փըրկության
Տեսնում եմ արդեն ոսկի՜ լուսաբաց։
Ձեռք ձեռքի տված՝ ազատ, համարձակ
Գրո՛հ տանք միասին, հառա՛ջ ընթանանք.
Թո՛ղ մեգ փողփողի գիտության դրոշակ.
Ամրանան մեր ուխտ, մեր սուրբ դավանանք։
Արդար քարոզով անվերջ նախատենք
Սըտության մեղսոտ, խարդախ քուրմերին.
Եվ թըմրածներին դեպի կյանք կոչենք,
Դեպի սուրբ կըռիվ դիմենք խըմբովին։
Չը կանգնենք երբեք կուռքերին բագին
Ո՛չ երկրիս վըրա և ո՛չ երկնքում.
Այս սին աշխարհի պատվին ու փառքին
Գլուխ չխոնարհենք մեր ծաղիկ կյանքում։
Քարոզենք միշտ սեր, սիրո գաղափար,
Ե՛վ աղքատներին, և՛ հարուստներին,
Տանենք հալածանք այդ սիրո համար,
Ներելով մեզ կո՜ւյր հալածողներին…
Երանի՜ նրան, ով ջերմ փափագով
Ապրել է կըռվում, մաշիչ հոգսերում.
Ով երբեք ընկճված, ստըրկական հոգով
Իր վաո հույսերը չէ՛ թաղել հողում։
Թո՛ղ մեզ ուղեցույց փարոսի նըման,
Շողա՜-շողշողա սուրբ ճըշմարտություն.
Օ՜, հավատացե՛ք, ձայնը փըրկության
Չի՛ կորչում երբեք կյանքում ապարդյուն։
Լըսե՛ք, եղբայրնե՛ր, ձեր եղբոր ձայնին,
Եվ քանի մեր մեջ եռում են ուժեր,
Մատա՜ղ, վա՜ռ ուժեր—գրոհ տանք խըմբովին,
Հառա՛ջ, միշտ հառա՛ջ դիմենք անվեհեր։
