Հուզումների լեզուն
Եղիշե Չարենց |
Անձրևը ցուրտ բառեր,—
Հուզումնավո՛ր իմ լեզու,
Ինչո՞ւ ես լռել։
Ա՛յն, որ ասել ես ուզում՝
Տե՛ս, քեզանից զորեղ
Դրսում ծաղիկն է ասում
Եվ ջուրը բյուրեղ։
Եվ աղջկա աչքերից
Երբ մանիշակն է նայում —
Էլ Տերյանի երգերի
Ի՞նչն է հմայում...
Ջուրը հորդոր է հուզում,
Հուրը — մորմոք կարմիր,—
Հուզումնավոր այս լեզուն,