***

                Մինչեւ հիմա
Ճամփաները քայլել են միշտ
                Ձյուն շալակած։
                Ո՛ւ հոգնած են,
Ո՛ւ քրտնած են ճամփաները։
                Ձյունը հոսում,
                Հեռանում է
Գիժ առվակի անհաշտությամբ...
Ազատ շունչ են քաշում փորձված
                Ճամփաները.
Նայում դեպի կողմն արեւի
Ու սրբում են քրտինքն իրենց։
                Եվ ժպտում են,
                Ժպտում բարի։
Նրանց շոյող ժպիտներում,-
                Այրվո՜ղ-այրող
                Կրակի պես,-
Թրթռանքը կա աշխարհի...