Մնաս բարով, ուղտ բարեկամ...

«Թափառելով Բորժոմ-պարկում...» «Մնաս բարով, ուղտ բարեկամ...»

Հովհաննես Թումանյան

«Ինչ կարող է տալ մի պոետ...»



* * *


Մընաս բարով, ուղտ բարեկամ,
Տըզզաց ճանճը, ամեն անգամ
Քո լավությունն ես կհիշեմ,
Շնորհակալ եմ, մընաս բարին։

— Ընչի՞ համար, խոժոռադեմ
Հարցմունք արավ էն վիթխարին։
— Ընչի համար— այ զարմանք բան,
Նրա համար, որ ինձ այսքան
Ցույց տըվիր դու պատիվ ու սեր,

Քո ականջում այսքան օրեր
Ապրել եմ ես ու տաք կացել...
Ասավ տըզզան մեր պանդուխտը։
— Ոչ գալըդ եմ ես իմացել,
Ոչ գընալըդ, ասավ ուղտը։


1902