Մընաս բարով, ուղտ բարեկամ, Տըզզաց ճանճը, ամեն անգամ Քո լավությունն ես կհիշեմ, Շնորհակալ եմ, մընաս բարին։
— Ընչի՞ համար, խոժոռադեմ Հարցմունք արավ էն վիթխարին։ — Ընչի համար— այ զարմանք բան, Նրա համար, որ ինձ այսքան Ցույց տըվիր դու պատիվ ու սեր,
Քո ականջում այսքան օրեր Ապրել եմ ես ու տաք կացել... Ասավ տըզզան մեր պանդուխտը։ — Ոչ գալըդ եմ ես իմացել, Ոչ գընալըդ, ասավ ուղտը։