ՄՈԿԱՑ ՄԻՐԶԷՆ
Օրն էր ուրբաթ,
Լուս ի շաբաթ,
Գեաշտ էրիր ենք Մալաքեաւէն.
Թըղթիկ մ՚եկավ Ջըզիրու քաղքէն,
Առին, բերին Մալաքեաւէն,
Տուին ի ձեռ Մոկաց Միրզէն։
Հազա՜ր ափսոս Մոկաց Միրզէն։
Առեց, կարդաց քաղցրիկ լեզուէն,
էրաւ մազդէն,
Շըլեց աչքեր, կախեց չանէն,
Քաղւաւ կարմիր գոյն երեսէն։
Հազա՜ր ափսոս Մոկաց Միրզէն։
Կանչեց, ասաց իւր մըշակին.
— Դո՛ւս քաշի Բոզ-Բեդաւին,
Վըրա դըրէք թամք սադաֆին,
Սաֆար կ՚երթսւմ չուր Ջըզիրէն։
Հազա՜ր ափսոս Մոկաց Միրզէն։
Գընաց, հասաւ չուր Չամբարէն,
Խաթուններ թափան փանջարէն.
Թափան Մոկաց Միրզի թամաշէն.
Չըկէր իւր նըման բոլոր դունիէն։
Հազա՜ր ափսոս Մոկաց Միրզէն։
Գընաց հասաւ չուր Ջըզիրէն,
Եկան, ժողւան քաղաք զըմէն.
Մոկաց Միրզէն՝
Կ՚առժէր քաղաք զըմէն։
Հազա՜ր ափսոս Մոկաց Միրզէն։
Խեր չըտեսնէր Կոլոտ փաշէն.
Բաժն էր կոլոտ, բըրչամ՝ երկէն.
Կանչեց Մոկաց Միրզէն,
Տարաւ իւր օդէն
Բեմուրա՛դ կէնէր Կոլոտ փաշէն։
Առեց փարէն, իջաւ շուկէն,
Ետու, առեց մէկ բաշըլէն,
Առեց բերաւ, դանակ դեղեց մէկ երեսէն,
Կաժեց, կաժ մ՚ինք կերաւ,
Մէկ ետու՝ Մոկաց Միրզէն։
Բէմուրա՛դ կէնէր Կոլոտ փաշէն։
Հեծաւ ըզձին Մոկաց Միրզէն,
Քամեց մազդէն,
Շըրջաւ բալակ աչքեր, կախաւ լամէն.
Թափաւ մրուսէն,
Թափաւ մազեր կարմիր երեսէն,
Թափաւ բեղեր նազիկ պըռկէն,
Թափաւ դեղին ջուր սիպտակ լեշէն։
Բեմուրա՚դ կէնէր Կոլոտ փաշէն։
Եկանք, հասանք չուր Խընկու դարէն,—
Բարով հասանք չուր Խընկու դարէն։—
Տեսանք ժուռ-ժուռ նաշը ներքուց բերեն։
Հազա՜ր ափսոս Մոկաց Միրզէն,
Բէմուրա՛դ կէնէր Կոլոտ փաշէն։
Եկանք,հասանք չուր Բըռնաշէն.—
Բարով հասանք չուր Բըռնաշէն։—
Կուժն ու կըթխէն կապած նաշէն.
Պուտ-պուտ արիւն թափեր գետին։
Հազա՜ր ափսոս Մոկաց Միրզէն,
Բէմուրա՛դ կէնէր Կոլոտ փաշէն։
Խաբար տարէք Մալաքեաւէն,
Թող խաղա հանաղէն,
Թող խաղա ջանաղէն։
Հազա՜ր ափսոս Մոկաց Միրզէն,
Բէմուրա՛դ կէնէր Կոլոտ փաշէն։
Խաբար տարէք Մալաքեաւէն,
Թող խաղա հանաղէն,
Թող խաղա ջանաղէն։
Հազա՜ր ափսոս Մոկաց Միրզէն,
Բէմուրա՛դ կէնէր Կոլոտ փաշէն։
Խաբար տարէք Մալաքեաւէն,
Խաբար տարէք Բերդի խաթունին.
Թող գա վար իւր թախտէն.
Հանէ թազէն, հագնէ ըզհին,
Ինչի՞ բերդի խաթուն է էն։
Հազա՜ր ափսոս Մոկաց Միրզէն,
Բէմուրա՛դ կէնէր Կոլոտ փաշէն։
Եկանք, հասանք Մալաքեաւէն.
Եկանք, մըտանք Միջաթաղ.
Մէկ հանաղէն, մէկ ջանաղէն,
Երկուս կը խաղան էն մէկ խաղ։
Թանգ Նազլուխան թող տան էրկան,
Խաբար տարէք հէրկան, մէրկան։
Եկան, ժողվան Մոկացիք,
Եկան մօտ Մոկաց Միրզէն.
Տարան դըրին մէջ պոզերուն,
Դուռն էլ բացին հարաւ քամուն։
Կացէ՛ք բարով,
Հազա՜ր տարով,
Թանգ Նազլուխան
Թող տան էրկան:
