Շա՜տ գաղտնիքներ բացվեցին, որ երեկ դեռ մթին հանելուկ էր
← Քո ժամանակը ուներ խոհ — ամենի՛ց ավելի | Եղիշե Չարենց |
Խոր ու խրթին խնդիրներ, որ երկնում էին հանճարները → |
[ 423 ]
XLVII
|