Ո՜վ իմանա, ե՜րբ է մարդ դառնում այսպես իմաստուն

Նրանք գալիս են միշտ լուռ, պատահաբար ու անձուկ Ո՜վ իմանա, ե՜րբ է մարդ դառնում այսպես իմաստուն

Եղիշե Չարենց

Հե՜յ, անցյալի երգասաննե՛ր, որքա՜ն եք դուք երազել
[ 412 ]

ԺԵ

Ո՜վ իմանա, ե՞րբ է մարդ դառնում այսպես իմաստուն.
Հասակի՞ց է արդյոք այդ, թե ճանապա՞րհդ է ազդում.


[ 413 ]

Այդպես ցողո՛ւնն է լցվում հատիկներով ոսկեհատ․—
Օ՜, հանճարե՛ղ ակընթարթ, դու ընթացք ես — ու

ոստում։—