Ո՜վ իմանա, ե՜րբ է մարդ դառնում այսպես իմաստուն

ԺԵ

Ո՜վ իմանա, ե՞րբ է մարդ դառնում այսպես իմաստուն.
Հասակի՞ց է արդյոք այդ, թե ճանապա՞րհդ է ազդում.

Այդպես ցողո՛ւնն է լցվում հատիկներով ոսկեհատ․—
Օ՜, հանճարե՛ղ ակընթարթ, դու ընթացք ես — ու

ոստում։—