Ոսկեհանդերձ եկար և միգասքող…
* * *
Ոսկեհանդերձ եկար և միգասքող,
Տխուրաչյա աշուն, սիրած աշուն.
Տերևներիդ դանդաղ թափվող ոսկով,
Մետաքսներով քնքշաշրշուն:
Նայվածներով խորին, եկար ներո՜ղ,
Երկար կրկին գերող, խորհրդավո՜ր.
Եկար հուշիկ, անչար ավաղներով,
Օրորներով ամենօրոր:
Քո արևին հատնող և քո երգին, երգին,
Եվ շրշյունիդ փափուկ, և բեկումիդ—ողջո՜ւյն.
Օ՜, հարազա՜տ, սիրա՜ծ, եկա՜ր կրկին,
Իմ քնքշագի՜ն աշուն…