«Էջ:Axel Bakunts, Collected works, Sovetakan grogh (Ակսել Բակունց, Երկեր, Սովետական գրող).djvu/238»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+Գիշերային այդ ժամին քաղաքի այն խուլ փողոցներից, այն ասիական լաբիրինթից, որ ինչպես ասացինք քաղաք է քաղաքի մեջ և որտեղ խլրտում է մանր տնատերերի մի բազմություն,−դուրս է գալիս մի վտիտ մարդ․ մի անանուն մարդ։ Նա կանգնում է երեք բարդիների առաջ, նայում է ներքև, տեսնում է փողոցի գետինը, որ շողում է լույսերի տակ, և լսում է ջրերի ձայնը։ Հետո նա բարձրացնում է բարակ վերարկուի օձիքը և մայթի վրայով գնում է դեպի վեր։ Փողոցի վերջում նա անհայտանում է և երկար ժամանակ չի երևում։ Նա նստում է մի փոքրիկ բարձրության վրա և այնտեղից նայում է քաղաքի լույսերին, դաշտին և հեռվի լեռներին։
-Գիշերային այդ ժամին քաղաքի այն խուլ փողոցներից, աքն ասքէա
-կան լաբիրինթից, որ ինչպես ասացինք քաղաք, է քաղաքի մեջ և որտեղ
-խլրտամ է մանր տնատերերի մի բազմություն,—դուրս է դալիս մի վտիտ
-մարդ• մի անանուն մարդ։ Նա կանդնում է երեք բարդիների առաջ,
-նայում է ներքև, տեսնում է փողոցի դետինը, որ շողում է լույսերի տակ,
-և ՛լսում է ջրերի ձայնը։ Հետո նա րարձրացնում է բարակ վերարկուի
-օձիքը և մայթի վրայով դնում է դեպի վեր։ Փողոցի վերջում նա անհայ
-տանում է և երկար ժամանակ չի երևում։ Նա նստում է մի փոքրիկ բարության վրա և այնտեղից նայում է քաղաքի լույսերին, դաշտին ե
-հեռվի լեռնեցին։
+Մութի մեջ ցցվում է Արարատի սպիտակ գագաթը։ Ստորոտը, որտեղ ձյուն չկա, կորչում է մութի մեջ և երևում է միայն ձյունոտ գագաթը, որ հեռուներում դողում է, ինչպես վիթխարի ամպ։ Նրա աչքին ահա երևում է այդ սպիտակ գագաթը և քաղաքը, որի կրակները քանի հեռանում, այնքան խառնվում են իրար և ստացվում է կրակների ծփացող ծով։ Սակայն այդ անանուն մարդը խորշում է, կրակների ծովից և հայացքը դարձնում է դեպի լեռան գագաթը։ Ապա նայում է Աստաֆյանի ուղիղ սլաքին և փակում է աչքերը։
-Մութի մեջ ցցվում է Արարատի սպիտակ գա ղաթը։ Ստորոտը, որտեղ
-ձյուն չկա, կորչում է մութի մեջ և երևում է միայն ձյունոտ գագաթը,
-որ հեոոլներոլմ դողում է, ինչպես վիթխարի ամպ։ Նրա աչքին ահա
-երևում է այդ սպիտակ գագաթը և քաղաքը, որի կրակները քանի հեռա.
-նամ, այնքան խառնվում են իրար և ստացվոլմ է կրակների ծփացող
-ծով։ Սակայն այդ անանուն մարդը խորշում է, կրակների ծովից և հա
-յացքը դարձնում է դեպի լեռան գագաթը։ Ապա նայում է Աստաֆյանի
-ուղիղ սլաքին և փակում է աչքերը։
-խ՝նչ էր ն րա ցնորքը, ի՞նչ կդարձներ նա այս փողոցըւ
+Ի՞նչ էր նրա ցնորքը, ի՞նչ կդարձներ նա այս փողոցը։
-Նա կփակեր փողոցի բոլոր մուտքերը կավե պատերով, կթողնեք
+Նա կփակեր փողոցի բոլոր մուտքերը կավե պատերով, կթողներ միայն մի դռնակ, որով մտներ միայն սայլը։ Նա հողին կհավասարեցներ բոլոր քարաշեն տները և նրանց փոխարեն կկառուցեր կավե խրճիթներ, նրանց կտուրին չարդախ, որպեսզի լուսնկա գիշերներին բնակիչները բարձրանային վերև և լուսնյակը շողք գցեր փայտե օրորոցների վրա։ Նա կկտրատեր բոլոր լարերը և բնակիչներին կհրամայեր, որ ձմեռը ձեթ վառեն, մնացած ժամանակ ելնեն արևի հետ և պառկեն մթնով։ Ելնեն արևի հետ և աշխատեն իրենց պարտեզներում, այգիներում, ցանեն սոխ ու սխտոր, ոսկեհատ ցորեն և հնձաններում ոտքերով ճմլեն խաղողը։ Նա կցանկանար տեսնել համեստ աղջիկներ, արծաթյա մախչայով, գլխանոցներով, երկար-երկար ծամերով, որոնց ծայրերին լինեին ուլունքներ։ Աղջիկները սափորներով գինի բերեին հնձաններից, մարեն մառանից հաներ սպիտակ լավաշ, և՛ յուղ, և՛ պանիր, ինքը նստեր կտուրի վրա, ներքևը ջրեր խոխոջային, վերևը երկնքի խոր կապույտը։ Եվ ցոլք տար Բարձր լեռը։ Հավիտյան այդպես մնար այս փողոցը, բերդի պես դրսից անջատված խոր խրամատներով, կապույտ ծուխը բարձրանար վերև և ծխի միջից ինքը նայեր Արարատին ու հիանար։ Թող ամբողջ աշխարհում թագավորեր երկաթը, և միայն այստեղ
-միայն մի դռնակ, որով մտներ միայն սայլը։ նա հոդին կհավասարեց
-ներ բոլոր քարաշեն տները և նրանց փոխարեն կկառուցեր կավե խրճի
-ներ, նրանց կտուրին չարդախ, որպեսզի լուսնկա գիշերներին բնա
-կիչները բարձրանային վերև և լուսնյակը շողք գցեր փայտե օրորոց
-ների վրա։ նա կկտրատեր բոլոր լարերը և բնակիչներին կհրամայեք,
-որ ձմեռը ձեթ վառեն, մնացած ժամանակ ելնեն արևի հետ և պառկեն
-մթնովլ Ելնեն արևի հետ և աշխատեն իրենց պարտեզներում, այգինե
-րում, ցանեն սոխ ու սխտոր, ոսկեհատ ցորեն և հնձաններում ոտքերով
-ճմլեն խաղողը։ Նա կցանկանար տեսնել համեստ աղջիկներ, արծաթյա
-մախչայով, գլխանոցներով, երկարերկար ծամերով, որոնց ծայրերին
-լինեին ուլունքներ։ Աղջիկները սափորներով գինի բերեին հնձաններից,
-մարեն մառանից հաներ սպիտակ լավաշ, և՞ յուղ, և՞ պանիր, ինցք
-նստեր կտուրի վրա, ներքևը ջրեր խոխոջային, վերևը երկնքի խոր կա
-պույտը։ Եվ ցոյք տար Բարձր լեռը։ Հավիտյան այդպես մնար այս փո
-ղոցը, բերդի պես դրսից անջատված խոր խրամատներով, կապոտ
-ծուխը բարձրանար վերև և ծխի միջից ինքը նայեր Արարատին ու հիա
-նար։ Բ՛ոզ ամբողջ աշխարհում թագավորեր երկաթը, և միայն այստեղ
--240-