«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/509»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-ներով և զարգացման հեռանկարներով։ Թուման յանի բանաստեղծական էպոսը, որն անց չալում հիմք է տվել անվանելու նրան «հայկական Հոմերոս», թվում է նախաստեղծ բնության նման հինավուրց, բայց ամեն մի սերնդի աոչև բացվում է իր նորոգվող գեղեցկությամբ ու հմայքով, իր բովանդակության նորանոր կողմերով։
+ներով և զարգացման հեռանկարներով։ Թումանյանի բանաստեղծական էպոսը, որն անցյալում հիմք է տվել անվանելու նրան «հայկական Հոմերոս», թվում է նախաստեղծ բնության նման հինավուրց, բայց ամեն մի սերնդի առջև բացվում է իր նորոգվող գեղեցկությամբ ու հմայքով, իր բովանդակության նորանոր կողմերով։
-Թուման յանի պոեմները պատկանում են հայ բազմադարյան գրականության բարձրագույն նվաճումների թվին։ Եվ այսօր էլ ամենևին չեն հնացել այն խորիմաստ գնահատականները, որ նրա բանաստեղծական էպոսին տվել են անցյալի նշանավոր գրական գործիչներր։ Հիշենք դրանցից ևս երկուսը։ 1916 թ. Վ. Բրյուսովր հայ պոեզիայի մասին գրած իր հայտնի հոդվածում ասում էր. «Ուրիշ ժողովոլրղների րնթերց ո ղն երին Թուման– յանի պոեմները (օրինակ, «Անուշը») ավելի շատ բան են տալիս ժամանակակից Հայաստանը և նրա կյանքը ճանաչելու համար, քան կարող են տալ հատուկ հետազոտությունների ստվար հատորները»։ Իսկ Ավ. Իսատ հակյանը 1923 թ. Թոլմանյանի մահվան առթիվ գրած հոդվածում նրա «սքանչելի անմահ լեգենդներն ու պոեմներր» համարում էր «մեր գրի անմահ Փառքն ու գոհարակերտ բարձունքը, որից այն կողմ չի անցել մեր թռիչքը»։
+Թումանյանի պոեմները պատկանում են հայ բազմադարյան գրականության բարձրագույն նվաճումների թվին։ Եվ այսօր էլ ամենևին չեն հնացել այն խորիմաստ գնահատականները, որ նրա բանաստեղծական էպոսին տվել են անցյալի նշանավոր գրական գործիչները։ Հիշենք դրանցից ևս երկուսը։ 1916 թ. Վ. Բրյուսովր հայ պոեզիայի մասին գրած իր հայտնի հոդվածում ասում էր. «Ուրիշ ժողովուրդների ընթերցողներին Թումանյանի պոեմները (օրինակ, «Անուշը») ավելի շատ բան են տալիս ժամանակակից Հայաստանը և նրա կյանքը ճանաչելու համար, քան կարող են տալ հատուկ հետազոտությունների ստվար հատորները»։ Իսկ Ավ. Իսահակյանը 1923 թ. Թումանյանի մահվան առթիվ գրած հոդվածում նրա «սքանչելի անմահ լեգենդներն ու պոեմներր» համարում էր «մեր գրի անմահ փառքն ու գոհարակերտ բարձունքը, որից այն կողմ չի անցել մեր թռիչքը»։
-Ժամանակը հաստատեց այղ գնահատականների պատմական և գեղագիտական ճշմարտացիությունը։
+Ժամանակը հաստատեց այդ գնահատականների պատմական և գեղագիտական ճշմարտացիությունը։