«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/191»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-Երբ ֆշ՛շացնում է, ինչպես մի սև օձ, Թեքվում, տնքում է ծա որ հաստարմատ, Ամռ ողջ ծըմակը հեծծում հուսահատ. Ամպերր գոռում մըթնած երկնքից, Գետինը դողում, շարժվում է հիմքից, Ապա երկինքը պատ բռված կարծես, Հեղեղ է թափում կըժով ջրրի պես,
+{{Poemx||<poem>Երբ ֆշշացնում է, ինչպես մի սև օձ,
+Թեքվում, տնքում է ծառը հաստարմատ,
+Ամբողջ ծըմակը հեծծում հուսահատ.
+Ամպերը գոռում մըթնած երկնքից,
+Գետինը դողում, շարժվում է հիմքից,
+Ապա երկինքը պատտռված կարծես,
+Հեղե՜ղ է թափում կըժով ջըրի պես,
-Հեղե ղ, որ պետք է քո աչքով տեսնես,
+{{տող|120}}Հեղե՜ղ, որ պետք է քո աչքով տեսնես,
-Շիթերից բրռնես երկինքր հաս նե ա ւ-
+Շիթերից բըռնես երկինքը հասնես,-
+Սաքոն ոչխարը ծմակն է քաշում,
-՛Սաքսն ոչխարը ծմակն է քաշում, ■Մի տերևալի ծաոփ տակ մտնում Եվ հետևում է հանդարտ հայացքով Թխպոտ ամպերին, որ համր րնթացքով Գնում են դես֊դեն, սարերով անցնում, Մութ ծոցի միջին լախտեր խաղացնում, Հըրեղե՚ն լախտեր, որոնց մի տուտը Հասնում է ներքև — մինչև անդունդը,
+Մի տերևալի ծառի տակ մտնում
-Սատանաներին այնպես գոռացնում, Որ ձայնր մարդու ականջն է հասնում։
+Եվ հետևում է հանդարտ հայացքով
-VI
+Թխպոտ ամպերին, որ համր րնթացքով
-Արևբ սարի ետևն է մտնում, Ցերեկբ հատնում. Մթնաժոռում են ձորն ու անտառը, Ո այց դեռ չի մթնում երկնամերձ սարր. •Ոտներր ներքև խավարում թաղված, ՛Գագաթն այրվում է լուսով շաղախված, Մինչև հովիտից չար գողի նրման Գիշերվա ստվերր թաքուն բարձրանում, յ 40 Լույս ի ֊ցերեկվան
+Գնում են դես-դեն, սարերով անցնում,
-Այն մնացորդն էլ հանկարծ կըլանում, Եվ ինքը խոժոռ, մռայլ ու ահեղ
+Մութ ծոցի միջին լախտեր խաղացնում,
-Բազմում է այնտեղ, Լուսնյակի լուսով սարերի գրլխին
+Հըրեղ՜ն լախտեր, որոնց մի տուտը
+Հասնում է ներքև — մինչև անդունդը,
+{{տող|130}}Սատանաներին այնպես գոռացնում,
+Որ ձայնը մարդու ականջն է հասնում։</poem>|}}
+{{Կենտրոն|VI}}
+{{Poemx||<poem>Արևը սարի ետևն է մտնում,
+Ցերեկը հատնում.
+Մթնաժոռում են ձորն ու անտառը,
+Բայց դեռ չի մթնում երկնամերձ սարը.
+Ոտները ներքև խավարում թաղված,
+Գագաթն այրվում է լուսով շաղախված,
+Մինչև հովիտից չար գողի նըմանշ
+Գիշերվա ստվերը թաքուն բարձրանում,
+{{տող|140}}Լույսի-ցերեկվան
+Այն մնացորդն էլ հանկարծ կըլանում,
+Եվ ինքը խոժոռ, մռայլ ու ահեղ
+Բազմում է այնտեղ,
+Լուսնյակի լուսով սարերի գըլխին</poem>|}}