«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/216»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-Այս տախտի վրա լռած է մի վանք, Այն ժայռի գըլխին հսկում է մի բերդ, Մ ութ աշտարակից, ինչպես զարհուրմւնք, Բուի կըռինչն է տարածվում մերթ֊/աերթ, Իսկ քարի գբլխից լուռ մարդու նրման Նայում է ձորին մի հին խաչարձան։
+{{Poemx||<poem>Այս տախտի վրա լռած է մի վանք,
+Այն ժայռի գըլխին հսկում է մի բերդ,
+Մութ աշտարակից, ինչպես զարհուրմւնք,
+Բուի կըռինչն է տարածվում մերթ-մերթ,
+Իսկ քարի գբլխից լուռ մարդու նըման
+Նայում է ձորին մի հին խաչարձան։
+{{Կենտրոն|6}}
-Լոռու էն ահեղ ձորում այս գիշեր Մենակ է Աաքռն ու չունի րնկեր։ Բուխարու կողքին տխուր թեք րնկած,
+Լոռու էն ահեղ ձորում այս գիշեր
+Մենակ է Աաքռն ու չունի ընկեր։
+Բուխարու կողքին տխուր թեք ընկած,
+{{տող|140}}Մտածում է նա իր տատի պատմած
-Մտածում է նա իր տատի պատմած Չարքերի վրա, որոնք միասին, Ծուռը ոտներով, գիշերվա կիսին, Թուրքերի կանանց կերպարանք առած Երևում են միշտ միայնակ մարդկանց… Կամ ինչպես քաջքերն այրերի մրթնից, Երբ նայում է մարդ քարափի գբլխից Կամ թե ուշացած անցնում է ձորով, Խաբում են — կանչում ծանոթ ձայներով, Ու մարդկանց նման խընջույք են սարքում,
+Չարքերի վրա, որոնք միասին,
-Զուռնա են ածում, թըմբոլկ են զարկում,,. Այսպիսի դեպքեր շա տ են պատահել. Քանի՜սն են տեսել, քանի սն են պատմել,,. Եվ ահա վաղուց անցած օրերից. <Լ. . . ,]> մանկության երեկոներից, Երբ նա քաջքերից վախենում էր դեռ, Ետ եկան վաղուց մոռացված ձայներ, Տատի խոսքերբ անցյալի խորից Ուրվաձայն, երկչոտ հրնչեցին նորից.
+Ծուռը ոտներով, գիշերվա կիսին,
-— 133 Այս տախտի վրա հսկում է մի վանք,
+Թուրքերի կանանց կերպարանք առած
-Այն ժայռի գրլխին կանգնած է մի բերդ, Լուռ աշտարակից, ինչպես զարհարանք, 157 ա Տատի խոսքերը անցյա/ի խավարից ր Տատի խոսքերր հեռու խավարից
+Երևում են միշտ միայնակ մարդկանց...
+Կամ ինչպես քաջքերն այրերի մրթնից,
+Երբ նայում է մարդ քարափի գըլխից
+Կամ թե ուշացած անցնում է ձորով,
+Խաբում են-կանչում ծանոթ ձայներով,
+Ու մարդկանց նման խընջույք են սարքում,
+{{տող|150}}Զուռնա են ածում, թըմբուկ են զարկում...
+Այսպիսի դեպքեր շատ են պատահել.
+Քանի՜սն են տեսել, քանի՜սն են պատմել...
+Եվ ահա վաղուց անցած օրերից.
+<....> մանկության երեկոներից,
+Երբ նա քաջքերից վախենում էր դեռ,
+Ետ եկան վաղուց մոռացված ձայներ,
+Տատի խոսքերը անցյալի խորից
+Ուրվաձայն, երկչոտ հրնչեցին նորից
+{{տող|131-133}}Այս տախտի վրա հսկում է մի վանք,
+Այն ժայռի գըլխին կանգնած է մի բերդ,
+Լուռ աշտարակից, ինչպես զարհարանք,
+{{տող|157}}ա Տատի խոսքերը անցյաի խավարից
+բ Տատի խոսքերր հեռու խավարից
+</poem>|}}