«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/312»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-Օւ տաքանում են տըղերքը սաստիկ, Փեշերը քիփ֊պինդ խըրում են գոտին, Դետնին են զարկում ձեռքերը հաստլիկ/, Իրար են հասնում, փախս տալի կը ր կին է ի Բռնում են իրար կոպիտ ու համառ, Բուռն են հավաքում մեկ մեկու օձիք]։
+{{Poemx||<poem>ՈՒ տաքանում են տըղերքը սաստիկ,
+Փեշերը քիփ-պինդ խըրում են գոտին,
+Գետնին են զարկում ձեռքերը հաստլիկ,
+Իրար են հասնում, փախս տալի կըրկին:
+[Բռնում են իրար կոպիտ ու համառ
+Բուռն են հավաքում մեկ մեկու օձիք]։
-Ա ղաթ կա, սակայն, այն մութ սարերում. [Ու միշտվ հընազանդ հընոց ադաթին, Ամբոխի առջև իգիթն իր օրում Դետին չի զարկիչ րնկեր֊իգիթին։ Ու իրար բռնած Սար ոն ու Մոսհն <Հ. . ընկնում խոզապարկուկի,
+{{տող|430}}Աղաթ կա, սակայն, այն մութ սարերում.
-Ընկնում են գետին, ելնում միասին, Դժվար Է իբրև հաղթել մեկմեկի. Իզուր Է գոռում ամբոխր հարբած, Զուր սրտատըրոփ նայում աղջիկներ,
+[Ու միշտ] հընազանդ հընոց ադաթին,
-Եվ զուր Է Անուշն իր շունչր հատած, Աառել֊ղժգունել ու դարձել պատկեր։ Անուշր կանգն ա ծ… Ահա նրկատեց, Թունդ առավ սիրտը ու զարկեց արագ, Աչքերի առաջ մըլաըը պատեց, Մոռացավ ընկեր, ադաթ ու աշխարք»** Ու մինչդեռ Մոսին րնկերախաղի Կատակի տալով թողած Էր իրեն, Արբեցած Սաբոն ծընկեց կատաղի,
+Ամբոխի առջև իգիթն իր օրում
-—432 Ադաթ կա հընոլք այն մութ սարերում.
+Գետին չի զարկիլ ընկեր-իգիթին։
-Ու միշտ Հընազանդ այն հին ագաթին, Ամրսիաի աոաշ իգիթն իր օրում 498 Քաշքաշում են գեո,
+Ու իրար բռնած Սարոն ու Մոսին
-Եվ զուր է Անուշը իր շունչը կտրած,
+<...> ընկնում խոզապարկուկի,
-ա Դալկահար կանգնած, ինչպեո մի պատկեր» թ Դաչկահար կանգնել, ինչպեո մի պատկեր։
+Ընկնում են գետին, ելնում միասին,
-ա Անաշա կանգնա՛ծ… երկատեք Սաբան, թ Անուշր կանգնա՛ծ… Սարան նրկաաեք, 440 Օիթաա թամեգ աաավ ալ զտթկեք արագ,
+Դժվար Է իբրև հաղթել մեկմեկի.
-ա Աքթեքւաէ Օարաէ զարկեք կատաղի, թ 0իքտ4աք ա/ղտէ կակեք կատաղի,
+Իզուր Է գոռում ամբոխը հարբած,
+Զուր սրտատըրոփ նայում աղջիկներ,
+Եվ զուր Է Անուշն իր շունչր հատած,
+Աառել-դժգունել ու դարձել պատկեր։
+Անուշը կանգնա՜ծ... Ահա նըկատեց,
+Թունդ առավ սիրտը ու զարկեց արագ,
+Աչքերի առաջ մըլարը պատեց,
+Մոռացավ ընկեր, ադաթ ու աշխարք...
+Ու մինչդեռ Մոսին ընկերախաղի
+Կատակի տալով թողած Էր իրեն,
+Արբեցած Սարոն ծընկեց կատաղի,
+{{տող|430-432}}Ադաթ կա հընոըց այն մութ սարերում.
+Ու միշտ Հընազանդ այն հին ագաթին,
+Ամբոխի առաջ  իգիթն իր օրում
+{{տող|435}}Քաշքըշում են դեռ,
+{{տող|440}}Եվ զուր է Անուշը իր շունչը կտրած,
+{{տող|441}}ա Դալկահար կանգնած, ինչպես մի պատկեր:
+բ Դալկահար կանգնել, ինչպես մի պատկեր։
+{{տող|442}}ա Անուշը կանգնա՜ծ... նկատեց Սարոն,
+բ Անուշը կանգնա՜ծ...Սարոն նըկաաեց,
+{{տող|448}}Սիրտը թունգ առավ ու զարկեց արագ,
+{{տող|448}}ա Արբեցաց Սարոն զարկեց կատաղի,
+բ Սիրահար տղան  ծնկեց կատաղի,
+</poem>|}}