«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/205»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-մարգձմ անվան*<ւմ, որովհետև քաջություն եք ունեցել կյանքն
+մարդ եմ անվանում, որովհետև քաջություն եք ունեցել կյանքն
-արհամարհ եյով, այդպիսի վսեմ նպատակի նվիրել ձեզ։
+արհամարհեյով, այդպիսի վսեմ նպատակի նվիրել ձեզ։
-—Շնորհակալ եմ. դուք ինձ քաջալերում եք. բայց Ьа դեո
+—Շնորհակալ եմ. դուք ինձ քաջալերում եք. բայց ես դեո
-ոչինչ չեմ արել, գեռ նոր եմ որոջում անեչ։
+ոչինչ չեմ արել, գեռ նոր եմ որոշում անել։
-— Այդքանն էլ բավական է' գործի սկիզրր գործի կեսն էւ
+— Այդքանն էլ բավական է' գործի սկիզրր գործի կեսն է:
 Կամենալը կարենալ է։
 Կամսարյանը, որ մեծ հաճությամբ էր լսում այս խոսքե¬
 րը, հանկարծ պահանջ զգաց վերակացուի բաժակը նորեն
-լցնելու և պաշարի ընտիր մասերից մի քանի նտր կտոր նրա
+լցնելու և պաշարի ընտիր մասերից մի քանի նոր կտոր նրա
 առաջը դնելու։
 — Նեղություն մի՛ կրեք, ես շատ ուտողներից չեմ,—
@@ Տող 14. / Տող 14. @@
 մեջ, ախորժակով վայելեց, ապա լցված բաժակը մինչև վեր¬
 ջը դատարկելով, շարունակեց.— ճիշտն ասած' գեղեցիկ ու
-բախտավոր միտք եք հղացել, ապրիր, եղբա յր, ապրիք։ Այդ
+բախտավոր միտք եք հղացել, ապրիք, եղբա՛յր, ապրիք։ Այդ
 օրինակն, անշուշտ, շատերին կբերե ձեր հետևից... Բայց
 ասում եք, որ դեռ չեք որոշել թե' ո ր գյուղում պիտի հաս¬
+տատվիք։
-տատվիր։
 — Այո, չեմ որոշել։
 — Բայց վատ միտք չէ այն, որ ասում եք թե' կկամենա-
 յիք իջնել առաջին պատահած գյուղում։
+— ճշմարի՛տ։
-— ճշւքարի՛տ։
 — Այո', ի՞նչ հարկ կա խտրություն դնել դյուզերի մեջ.
 դրանցից ամեն մեկում ապրում են մեր եղբայրներն ու քույ¬
 րերը։ Ահա հենց բախտի բերմունքով ձեր ճանապարհի վրա
-գտնվող առաջին հայ գյուղը ամենից ավեյի կարոտ * ձեր
+գտնվող առաջին հայ գյուղը ամենից ավեյի կարոտ: ձեր
 խնամքին։
 — Ո՞րն է այգ գյուղը։
 — Չիբուխլուն, մեր հին ճապոտիկը։
 — Այո , նրա մասին լսեցի ես տիրացուիցւ
-— Պետք է տեսնեք, ե ղբայր, թե ո րքան բան կա այդ¬
+— Պետք է տեսնեք, ե ղբայր, թե որքան բան կա այդ¬
 պիսի մի խեղճ գյուղում անելուt Հավատացած եմ, որ շատ
 պիտի հուզվիր ու վշտանաք տեսնելով այնտեղ ձեր ազգա¬