«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/393»–ի խմբագրումների տարբերություն

տալով նրանց շուտ-շուտ զանազան հարցեր և զվարճանալով նրանց պատասխաններով։

— Ինչո՞ւ մեզ մոտ չեք նստում, այստեղ էլ կարելի է տեղ գտնել... դուք հրաշալի զավակներ ունիք... ես հիացած եմ նրանց վրա, ա՜խ, ի՛նչ սիրունիկներն են, — և նա նորից շոյեց նրանց մազերը։

- Այս ամենը հո տեսա՞ք, — հարցրի ես հարևաններիս, որոնք արդեն վերջացրել էին նախաճաշը։

- Ի՞նչ պատահեց որ տեսնենք, — հարցրեց ուսուցիչը։

- Այն՝ թե ի՞նչ տպավորություն արին այս տղաները մեր քրոջ վրա։

- Ի՞նչ տպավորություն արին։

- Նա հիացել, հափշտակվել էր նրանցով, սիրտը կարծես թուլանում էր...

- Հա, ի՞նչ կա որ, այդպիսի երեխաների վրա ամենքը կհիանան, - խոսեց տիկինը։

- Բայց դուք ասում էիք թե սրանք մանկությունից սովորում են հեռու մնալ կյանքի հրապույրներից, ուրեմն և վարժվում են չգրավվել նրանցով։