«Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/202»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-ՇԱՀԱՆԴՈԻհՏ, ԱՐՏԱՇԻՐ և ՍՄԲԱՏ
+{{Կենտրոն|Տեսիլ Գ}}
-ԱՐՏԱՇԻՐ.— Բարև ազնիվ օրիորդ, կրնաս  ապաստան
-շնորհ ել երկու հոգնած ճամբորդներու։
+{{Կենտրոն|ՇԱՀԱՆԴՈԻհՏ, ԱՐՏԱՇԻՐ և ՍՄԲԱՏ}}
-ՇԱՀԱՆԴՈԻհՏԱզատ եք, տյարք իմ, եթէ կր հաճիք այս֊
-պիսի խեղճ տնակ մը ձեզի ապաստանարան ընտրելու։
+ԱՐՏԱՇԻՐ.— Բարև ազնիվ օրիորդ, կրնա՞ս ապաստան շնորհել երկու հոգնած ճամբորդներու։
+ՇԱՀԱՆԴՈԻԽՏ.— Ազատ եք, տյարք իմ, եթե կը հաճիք այսպիսի խեղճ տնակ մը ձեզի ապաստանարան ընտրելու։
 ՍՄԲԱՏ.— Շնորհակալ ենք, բարեսիրտ օրիորդ։
-ԱՐՏԱՇԻՐ*— Կարծեմ կրնանք սա աթոռներուն վրա քիչ մր
+ԱՐՏԱՇԻՐ.— Կարծեմ կրնանք սա աթոռներուն վրա քիչ մր հանգչիլ։
-հանգչիլ։
-ՇԱՀԱՆԴՈԻհՏ.— Այո', տյարք իմ, թեպետև հին են։
+ՇԱՀԱՆԴՈԻԽՏ.— Այո՛, տյարք իմ, թեպետև հին են։
-ՍՄԲԱՏ.— Հոգ չէ, բ ա վակ ան է որ մեր հոզնությունը փարա֊
-տեն (կը նստին):
+ՍՄԲԱՏ.— Հոգ չէ, բավական է որ մեր հոզնությունը փարատեն (կը նստին):
-ՇԱՀԱՆԴՈԻհՏ*— Մինակ գիտնալ պետք է, որ զինվորի մր
-տունը չը կրնար ասկե քիչ խեղճ վիճակ մը ունենալ։
+ՇԱՀԱՆԴՈԻԽՏ.— Մինակ գիտնալ պետք է, որ զինվորի մր տունը չը կրնար ասկե քիչ խեղճ վիճակ մը ունենալ։
-ԱՐՏԱՇԻՐ.— Հայրդ զինվո* ր է, օրիորդ։
-ՇԱՀԱՆԴՈԻհՏ•— Այո', տեր իմ, ծերունի զինվոր մր։
-ԱՐՏԱՇԻՐ.— Հիմա հոս չէ0 ինքը։
+ԱՐՏԱՇԻՐ.— Հայրդ զինվո՞ր է, օրիորդ։
-ՇԱՀԱՆԴՈԻհՏ•— Ո՛ չ, տեր իմ, դուրս ելավ։
+ՇԱՀԱՆԴՈԻԽՏ.— Այո՛, տեր իմ, ծերունի զինվոր մր։
-ՍՄԲԱՏ.— (ցսւծ, սա թագավորն) հիստ դեղեցիկ է, տե'ր ար֊
-քա... լսածնես ավելի։
-ԱՐՏԱՇԻՐ.— Մ ան ա վանդ իր անուշ ձայնը սիրտս շատ գրա֊
+ԱՐՏԱՇԻՐ.— Հիմա հոս չէ՞ ինքը։
-վեց... Կուզեմ քովը մոտենալ, Սմբատ։
+ՇԱՀԱՆԴՈԻԽՏ.— Ո՛չ, տեր իմ, դուրս ելավ։
-ՍՄԲԱՏԱզեկ չես ըներ, տեր իմ, կը վախնամ որ հրեշ-
-տակային դեմքեդ շատ զարհուրի։
+ՍՄԲԱՏ.— (ցած, սա թագավորն) Խիստ գեղեցիկ է, տե՛ր արքա... լսածնես ավելի։
-ԱՐՏԱՇԻՐԱյդչափ տդե*ղ եմ, թշվաոական։
-ՍՄԲԱՏՈթչ, տեր իմ, դուն քեզ դեղեցիկ կը նշմարես...
+ԱՐՏԱՇԻՐ.— Մանավանդ իր անուշ ձայնը սիրտս շատ գրավեց... Կուզեմ քովը մոտենալ, Սմբատ։
-— 202 -
+ՍՄԲԱՏ.— Աղեկ չես ըներ, տեր իմ, կը վախնամ որ հրեշտակային դեմքեդ շատ զարհուրի։
+ԱՐՏԱՇԻՐ.— Այդչափ տգե՞ղ եմ, թշվառական։
+ՍՄԲԱՏ.— Ո՛չ, տեր իմ, դուն քեզ գեղեցիկ կը նշմարես...