«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/123»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{poemx||<poem>
-Եվ մեր էափթևւի եղբայրը կրրկին
+Եվ մեր սիրելի եղբայրը կըրկին
-Այն պաղ, անդալար հոդումն է թաղված,
+Այն պաղ, անդալար հողումն է թաղված,
 Ու գըլխի վերև անբաժան կախված
-բռնակալներին վայել հուշարձան՝
+բըռնակալներին վայել հուշարձան՝
-Եղթորրս կըրած ու թողած շրղթան։
+Եղբորըս կըրած ու թողած շըղթան։
-VI
+<center>VI</center>
-Իսկ մեր ծաղիկը, փոքրր մ եղանից, Ամենքից սիրվածն իր ծընված ժամից,
+Իսկ մեր ծաղիկը, փոքրը մեզանից,
-Իր սիրուն դեմքով մեր մոր պատկերը, Մեր գերդաստանի մանկական սերը, Նահատակ մեր հոր ցնորքը նվիրական Եվ իմ հոգսերի վերջին առարկան, Որի համար միայն ինձ պահում էի, Որ նըրան ազատ գեթ մի օր տայի. Նա, որ դեո հոգին պահել էր այնպես Տակավին զըվարթ, գուցե առերես, Նա էլ խորտակվեց, օրեցօր և նա՛ Սկըսավ թոշնել ցողունի վրրա։
+Ամենքից սիրվածն իր ծընված ժամից,
-Ոայց այնքա՛ն խաղաղ էր նա թառամում, Լո՛ւռ, մեղմիկ հալվում, ուժերր քամվում, Առանց արցունքի, քնքույշ ու բարի... Ինձ համար էր միայն հոգում ու ցավում... Եվ ոչ մի տըրտոլնջ, մի «ա՛խ» շարավ նա Իրեն վաղաժամ օդ/հասի վըրա։ Մի փոքըր խոսեց մեր լավ օրերից. Մի քիչ ըսփոփեց, հույսեր տըվավ ինձ, Քանզի ես անհուն վրշաից քարացել, Կորուստիս առջև լոլո էի կացել. 140 Ապա թառանչը, ար զըսպում էր նա, Արդեն երկարեց, նըվազեց ահա... Ականջ դըրի ես... չէր լսվում իսպառ, Զայն տըվի նըրան ահից խեչագար... Կանչեցի... կարծես մի ձայն լրսեցի...
+{{տող|120}}Իր սիրուն դեմքով մեր մոր պատկերը,
+Մեր գերդաստանի մանկական սերը,
+Նահատակ մեր հոր ցնորքը նվիրական
+Եվ իմ հոգսերի վերջին առարկան,
+Որի համար միայն ինձ պահում էի,
+Որ նըրան ազատ գեթ մի օր տայի.
+Նա, որ դեռ հոգին պահել էր այնպես
+Տակավին զըվարթ, գուցե առերես,
+Նա էլ խորտակվեց, օրեցօր և նա՛
+Սկըսավ թոշնել ցողունի վըրա։
+{{տող|130}}Բայց այնքա՜ն խաղաղ էր նա թառամում,
+Լո՜ւռ, մեղմիկ հալվում, ուժերը քամվում,
+Առանց արցունքի, քնքույշ ու բարի...
+Ինձ համար էր միայն հոգում ու ցավում...
+Եվ ոչ մի տըրտունջ, մի «ա՜խ» չարավ նա
+Իրեն վաղաժամ օրհասի վըրա։
+Մի փոքըր խոսեց մեր լավ օրերից.
+Մի քիչ ըսփոփեց, հույսեր տըվավ ինձ,
+Քանզի ես անհուն վըշտից քարացել,
+Կորուստիս առջև լուռ էի կացել.
+{{տող|140}}Ապա թառանչը, որ զըսպում էր նա,
+Արդեն երկարեց, նըվազեց ահա...
+Ականջ դըրի ես... չէր լսվում իսպառ,
+Զայն տըվի նըրան ահից խելագար...
+Կանչեցի... կարծես մի ձայն լըսեցի...
+</poem>}}
@@ Ստորագիր (չի ներառվում) / Ստորագիր (չի ներառվում) @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+<references/>