«Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 1 (Armenian national fairy tales, vol. 1).djvu/153»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ասեց.— Նաչա՛ր-Օղլի, որ օրը որ դու տանիցը դուս ես էկել, էն օրն,- ասեց,- իմ ախպերտինքը սրան շինել ին ճրաքթաթ ընչանք էսօր, հենց նոր ա հետ ենք արել: Հինգ օր առաչ ուզըմ ին փչացնեն, ես չեմ թողել, հրեդ քո ախպերն ա, հարցրու տես:

Ասեց.- Ըտենց ա՛:

— Դե,- ասեց,- վե կաց տեղիցդ:

Դևերի պուճուր ախպորն ասեց.- Գնա՛, ձիանը թամքա, մի ձի էլ քու հըմար թամքա, ա՛յ տղա:

Տեղիցը կաննեց ինքը, ասեց.- Ես էս տան չորս պատերիցն եմ շնորակալ, ոչ թե ձեզանից, որ դուք էս վատութունն իմ լավութունի առաչը բերիք,- ասեց ու իր ձին ինքը նի էլավ, մի ձի ախչիկը նի էլավ, մի ձի՝ Միրզա-Վալին, մի ձի էլ՝ պուճուր ախպերը ու ընկան ճամփա, գնացին դըբա իրա հոր տունը:

Նաչար-Օղլին ձին կապեց ծառիցը, թուրը քաշեց ու գնաց դըբա էրը։ Գնաց տեհավ որ մի պառավ, մի մեծ թեշիկ մանըմ ա, մի մեծ արճիճ քցել ա բերանը ծամըմ ա, ասեց.- Է՛յ քավթառ, ջեյրանս էկավ ըստեղ, տեղն ասա։

Ասեց.- Քավթառը հերդ ու մերդ ա. էն ա, էն զաղեն մտավ, գնա հանա տար, էլ ինձ ինչի՞ ես ըտենց ասըմ։

Բարով տվուց ախչկանը, ասեց.- Ախչի, ջեյրանը էկավ մտավ ըստեղ ի՞նչ էլավ։

Ասեց.-Դուս գնա, հըմի զաղի դուռը շարեցին, որ քեզ սըպա