Քառյակներ (Պաղտասար Դպիր)

Պաղտասար Դպիր

1.
Քերթողահայր մեծըն Մովսէս
Էր սերընդեամբ ի հայ ազգէս,
Յորմէ ուսաք մեք վարժապէս
Ըզքերթութեան ազնիւ հանդէս։

2.
Պատմողական այսմիկ տառիս
Ականջադրուկ թէ եղիցիս,
Ղօղեալ գործոց մերոց տոհմիս
Տեղեակ ոմանցն առ լինիցիս։

3.
Դաւիթ Անյաղթ փիլիսոփայ
Ծաղկեայ պըսակ ցեղին Հայկայ,
Աթենական ուսմամբըն ճոխ
Կըլեալ զիմաստըն կուռ եւ կոխ։

4.
Լե՛ր իմաստուն կամ հետեւօղ իմաստնոց՝
Կալով ի բաց ի մարդակերպ անասնոց,
Զի գիտութիւնն է իմաստնոց ճառագայթ,
Տըգիտութիւնն՝ անիմաստից որոգայթ։

5.
Գին Մաշտոցիս թէ տալ կամիս,
Սակաւ խընդրեմ, որ չընեղիս,
Զոր ինչ ի սոյն գըրքէս շահիս,
Զերկու տասնին մէկըն տուր յիս։

6.
Մի՛տ դիր գըրոց, զո՜ր ինչ ասեն
Եւ խոկալով ի մի տ առ,
Զի վայրապատ ո՛չ են գըրեալ
Նոքին մինչեւ ի մի տառ։

7.
Այսքան վիճմունք Մէլիտոսի,
Տրամաբանեալ րնդՄովսէսի,
Զորս Մէլիտոս հարցաբանէր,
Արին Մովսէս սլատասիւանէր։

8.
Քերականութիւնն է արմատ գիտութեան.
Ըստ այնըմ զի հիմն է ընթերցօղութեան,
Քանոն խօսից, ուղղիչ բանից թիւրութեան
Եւ բանալի՝ մըտից բառազըննութեան։

9.
Հանուրց անուանց րզհոլովմունս,
Թէ՛ ըզսկըզբունս, թէ՜ ըզվերջմունս,
Ուսի՜ր անխոնջ աշխատեցմամբ,
Ըզհեզգութիւն միշտ ատեցմամբ:

10.
Որ զինքըն մեծ թըւից է
Եւ զընկեր իւր խըւից է,
Մինչ աստի անդ չըւից է,
«Երթա՛յք յինէս» լըւիցէ։