[ 207 ]
II
Քո ամեն ակնթարթը մի սերմ է, Որ կրում է իր մեջ իր մահը․ Բայց հոգին քո — խնդուն ու անահ է Եվ մի՛շտ խանդավառ է ու ջերմ է։
