Փոխադրությունը՝ Հովհաննես Թումանյանի կողմից
Ի՜նչ կա երկընքից բարձըր ու ազատ.– Կանգնում եմ տակին՝ ճընշում է հոգիս։ Ի՜նչ կա գետընքից ամուր ու հաստատ, Ոտըս դընում եմ՝ դողում է տակիս։
