«Հե՜յ, Գրիշա, իմ լուսախպեր, ալեկոծվեց կյանքն էսպես...»

«Ատում եմ քաղաքը՝ դատարկ ու շքեղ...» «Հե՜յ, Գրիշա, իմ լուսախպեր, ալեկոծվեց կյանքն էսպես...»

Հովհաննես Թումանյան

«Ինչ դալուկ ես քու երկրի պես ու սըգավոր դու էսօր...»


* * *


Հե՜յ, Գրիշա, իմ լուսախպեր, ալեկոծվեց կյանքն էսպես,
Ու նավաբեկ, ու ցավաբեկ հեռվից իրար բերավ մեզ.
Ե՛կ վայելենք էս բախտն անկարծ աղետալի մեր կյանքում,
Քանի դեռ չենք պոկվել, բեկվել նոր հեռավոր հորձանքում:

12 օգոստոս


1922