← <Եղնիկն ու կրիան> Աղայի հնարամտությունը

Հովհաննես Թումանյան

<Աղվեսի, հրեշի և մարդի առակը> →
[ 564 ]
ԱՂԱՅԻ ՀՆԱՐԱՄՏՈՒԹՑՈՒՆԸ

Գնաց էն աշխարհքը– հրեշտակն առաջն եկավ– ուզեց գայթակղեցնել[1] (հանեց իր թղթերը բարեգործ), հրեշտակը ժպտաց, և նա ուզում էր ձեռք գցել– բանը բացվեց– եկավ Սատանան։

Սատանան ուզում էր նրան նետել– հնոցը– ով եք դուք– ես հակառակ աստուծո– ախար ես նրա օրենքներն եմ ոտի տակ տվել, ես նրա դեմ եմ գնացել– Չար ոգին մտածեց– ճիշտ որ։

  1. [վե<ր>]