Մի այրող կաթիլ Վարդան Հակոբյան, Երկեր, հատոր Ա (Ամեն ինչ՝ այսպես)

Վարդան Հակոբյան

Հավատ եմ
ԱՄԵՆ ԻՆՉ՝ ԱՅՍՊԵՍ


Շրշում է օրը,
         այնպես է շրշում,
Որ իր ձայնի մեջ
Ամառվա այրող շոգը երեւա:
Երգում է ճամփան,
         այնպես է երգում,
Որ իր ձայնի մեջ
Ես տեսնեմ քայլքը փոշոտ ոտքերի
Եվ նոր ափերի կարոտը տեսնեմ:
Լուռ է արմատը,
         այնպես է լռում,
Որ լռության մեջ
Ես տեսնեմ ծաղիկ հագած երգենի
Եվ ծլարձակում տեսնեմ լույսերի:
Ամեն ինչ՝ այսպես:
Իսկ երբ սերս է բացվում, բուրվառում,
Իմ դեմ ասես մի կտավ է փռում,
Կտավի վրա՝ մոր շնչով վառված
         Չմարող կրակ,
Մայրաբույր արեւ...
Եվ այնպես, այնպես,
         Որ կտավի մեջ
Օջախս տաք-տաք ծուխն է արեւում...