Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյանի
Անցնում են տարիք…
Անցնում են տարիք—և ես զգում եմ,
Սպառվում են ուժերս, սառչում—իմ արյուն.
Օ՛, քա՜ղցր հայրենիք, գուցե ես մեռնեմ,
Աչքով չըտեսած քո ազատություն։
Բայց մահվան ժամին կուզեի սըրտով
Զգալ, որ լա՜յն է քո բըռնած ուղին.
Որ մըշակ որդիդ դաշտը հերկելով,
Մընում է պայծառ, փըրկավետ օրին…
Կուզեի, որ քո հեզաշունչ քամին
Ականջիս հասցներ մի ձայն անուշիկ,
Կախարդիչ՜ մի ձայն, ուր էլ մարդկային
Չը լըսվեր լաց–կոծ, արյան փոթորիկ…
|
|
