Ամեն անխիղճ չարի համար մեղավորը մե՛նք ենք,
Մեր այն խռով սարի համար մեղավորը մե՛նք ենք։
Ավերվել են մեր տները, մեր քարերը խոսուն,
Ամեն կորած քարի համար մեղավորը մե՛նք ենք։
Նոր դավեր են նյութվում հիմա, նոր տներ են քանդվում,
Այս մոլեգնած դարի համար մեղավորը մե՛նք ենք։
Նոր օրերի հովով տարված, նոր անուրջներ երգող
Անսեր երգի, լարի համար մեղավորը մե՛նք ենք։
Մեղավորը մենք ենք, որ էլ քամին սեր չի հուշում,
Այլ՝ դա՛վ։ Ու այդ դավի համար մեղավորը մե՛նք ենք։
Մե՛նք ենք։ Մեղավո՛ր ենք։ Դեմ չենք կանգնում չարին,
Չարի հարբած գավի համար մեղավորը մե՛նք ենք։
Հավատում ենք մինչև անգամ չարի բերած... լավին,
Մեր այս «փոքրիկ» բացի համար մեղավո՞րը... Մե՛նք ենք։
