[ 425 ]
Բ
Դու ասացիր՝ հող կդառնան շահ ու նոքար, Հաֆի՛զ,— Ինչո՞ւ էլ դու կին սիրեցիր, ռանգ ու ռուքար, Հաֆի՛զ։—