Կաչաղակների ծագումը Երկու արշավանք

Հովհաննես Թումանյան

Թռլոնն ու մուկը


ԵՐԿՈՒ ԱՐՇԱՎԱՆՔ



Հանդես էր կազմել Հերովդես արքան
<1 անընթ.> հովտում։
[Եվ թռչում էր նա] նժույգը հեծած թագակիր,
                                      գոչում,
[ձայն էր] տալիս․

և [գոչում էր նա]... ձայնով—
— Լսի՛ր, լեգեոն, Կեսարի ծառա,
աստվածային նորա հրամանով
արձակում եմ քեզ ազգերի վրա։
Գնացեք, ինչպես [հզոր] առյուծներ,

ուր... ոչխար անարգ հոտի մեջ,
ջարդեցեք և մանուկ, և ծեր։
Եվ թող Հռովմի փառք հավերժական
[փայլի] [սարսափով], տիրի արևի ելքից
                                մինչև մուտ...
Գոչում էր այսպես Հերովդես արքան։

Դուք մի՛ խռովեք, և թող ձեր հոգուն
չըտիրեն բնավ երկյուղ ու կասկած,
Տալիս եմ ահա ձեզ խաղաղություն,
որ չի ճանաչել աշխարհքը [երբեք]։
Ժամանակն հասավ—շուտով ես կերթամ,

Աշխարհքն այլևս տեսնելու չէ ինձ,
բայց դուք կըտեսնեք—մինչև [հավիտյան,]
ես չեմ բաժանվիլ երբեք ձեզանից։
Այժըմ գնացեք <1 անընթ․> ազգերին,
ասացեք ինչ որ հայտնեցի ես ձեզ,

իր անձի պես սիրել ընկերին...
Ուղարկում եմ ձեզ աստծո անունով,
Ինչպես հեզ գառներ գազանների մեջ,
Նրանք ձեզ կատեն, կըսպանեն մարմնով,
բայց հոգի եք դուք և չըկա ձեզ վերջ...


1890-ական թվականներ