Ես ապրում էի մի փոքրիկ տան մեջ Առատ ու անփույթ, Աշխարհքն ինձ համար կըլոր էր անվերջ, Կեղևը կապույտ։
Նըրանից հետո աչքըս բաց արի Մի փոքրիկ բընում, Տեսա՝ աշխարհքը հարդից է շինած, Ու մայրս է շինում։ Մի օր էլ, բընից գըլուխս հանած,
Նայում եմ դես-դեն, Տեսնեմ՝ աշխարհքը տերևից շինած, Մեր բունը վըրեն։ Հիմի թըռչում եմ հեռո՜ւ, շատ հեռո՜ւ, Ամեն տեղ գընում,
Բայց թե աշխարհքը ինչի՞ց է շինած— Էլ չեմ հասկանում։