Գիշերն եկավ լերանց ուսին Բազմեց սև-սև ամպերով, Ոչ աստղ ունի և ոչ լուսին, Ողջ պատել է յուր սևով] ։
Լոռու ձորը կոխեց մութը, Անլույս մութը գիշերի, Այնտեղ մթնում ծեր Դեբեդը Երգում է անցքն յուր ջրի։
