Խելագար ամպե՜ր...
Քիչ ջուր են խմել մոտակա ձորից
Եվ իրենց դրած հարբածների տեղ,
Իրար հրելով
Ու օրորվելով երկինք են ելնում,
Զարնվում իրար, մռնչյուն հանում։
Սառը մի տագնապ պատում է հոգիս.
Չլինի՞ հանկարծ խենթերը այնտեղ
Կարկուտի փոխեն
Գետերից առած ջրերը բոլոր։
