Ծովափին նստած է մի մարդ.— այդ դու՞ ես գուցե, իմաստու՛ն

Ընթացի՛ր դու, մա՛րդ, անդադար, որ ոչինչ քեզ երազ չթվա Ծովափին նստած է մի մարդ.— այդ դու՞ ես գուցե, իմաստու՛ն

Եղիշե Չարենց

Նա ուզում է գտնել մի կշիռ — ու չափել նրանով ամբողջը

[ 217 ]

XLI


Ծովափին նստած է մի մարդ.— այդ դո՞ւ ես գուցե,

իմաստո՛ւն․

Նայում է ծովին նա հանդարտ.— այդ դո՞ւ ես գուցե,

իմաստո՛ւն.


[ 218 ]

Նա զվարթ ժպտում է ծովին, նա սիրում է հոսուն

այդ անհունը—

Բայց ահա հեռանում է անդարձ.— այդ դո՞ւ ես գուցե,

իմաստո՛ւն։