Մենք էլ միանանք
Շուշանիկ Կուրղինյան |
Էս փո՛ւճ աշխրքի դարդն ու բալեն
Հերի՛ք մեր ուսին իւր բեռը շարէ.
Աղի արցունքն էլ անդադար լալէն
Հերի՛ք աչերիս ցոլքերը մարէ։
Էս բիրտ օրէնքին հերի՛ք ղուլ-ղուրպան
Էղնին մեր գարնան ալ կանաչ օրեր,
Ու չորս պատի մէջ մոռցուած, անպաշտպան
Հերի՛ք մեր դիմաց փակեն բաց դռներ։
Ա՛րի, քուրիկ ջան, ձեն տանք աշխրքին,
Մեր ընկերներին թէզ ոտքի հանենք.
Էս սեւ, դարաքաշ, անվայել կեանքին
Մի ելք, մի ուղիղ ճամփայ բաց անենք։
Ա՛րի, քուրիկ ջա՜ն, մենք էլ միանանք,
Էն մենծ, սուրբ կռուին էղնինք մասնակից.
Հերիք շղթայուած ու գերի մնանք
Դուման մտքերով, շշմած զրկանքից։
Թող էն բախտաւոր մեր տղամարդիկ
Շատ չհպըրտնան, որ առաջ անցան,
Էնոնք առանց մեզ, հաւատա՛, քուրիկ,
Թէզ տեղ չե՛ն հասնի - կ՛ընկնեն ցիրուցան․․․
Էրթա՜նք, քուրի՜կ ջան, անվախ, միասին
Մեր արդար դատին զոհած ամէն բան.
Էն ազատ կեանքի սրբազան լուսին
Ամէնքն են հաւասար՝ կռուողը արժան․․․
Հուլիս 2, 1907