Մի հարուստ է անցնում փողոցով, — ախ նայե՛ք՝ նա ինչքա՜ն ինքնագոհ է

Հետևա՛նք ես դու, իմաստու՛ն, — այս մեկը դու լա՛վ իմացիր Մի հարուստ է անցնում փողոցով, — ախ նայե՛ք՝ նա ինչքա՜ն ինքնագոհ է

Եղիշե Չարենց

Մտե՜լ են տոնական դռներից — և դրախտ են կարծել այս տունը

[ 215 ]

XXXII



Մի հարուստ է անցնում փողոցով,— ախ, նայե՛ք՝ նա

ինչքա՜ն ինքնագոհ է․

Մի ժպիտ կա դեմքին խոցող,— ախ, նայե՛ք՝ նա

ինչքա՜ն ինքնագոհ է․

Նա կարո՞ղ է հասկանալ, այդ հիմարը, որ շուրջը

ուռճանում է իր մահը

Եվ տեսնել այդ ձեռքը սղոցող,— ախ, նայե՛ք՝ նա

ինչքա՞ն ինքնագոհ է։