XXXIII
Մտե՜լ են տոնական դռներից — և դրախտ են կարծել
Սահմանված ձեռքով մի վերին՝ անխա՛խտ են կարծել
Ետևի դռներից մենք մտանք՝ քանդելով սյուներն ու
Եվ գիտենք՝ ձեռքերով ձեր շինված մի զնդա՛ն է