Մեր աչքերի դեմ այնպե՜ս հանգիստ։
25
Ահա ելնում է, կանգնում մեր դեմ
Ձեր դեմքը.— պահ մի — և ահա դուք
Բրոնզյա դեմքով ձեր, ճակատով վե՛հ,
Եվ ձեր աչքերը ահա խնդուն...
Եվ պահերին այս հիշում ենք մենք
30
Յուրաքանչյուրս միայն մի պահ —
Ձեր շարժումները, խոսքերը ձեր,
Ձեր մարդկայինը, ձեր առօրյան...
Այսպե՛ս է կյանքը.— օրեր անթիվ
Ու տարիներ բյուր — գործի՛ն, երթի՛ն —
35
Ու պա՛հ մի, պա՛հ մի միայն ինտիմ
Բարեկամին այն, անցած մարդին:
Ու հար եռում է ջղերում մեր
Ձեր հուր եռանդը, կորովն անդուլ —
Ու հեռանում է անցյալը ծեր
10
Դեպի չեղած մի, մթին անդունդ։
1927. III 21. Թիֆլիս
