Մեզ բոլորիս համար սահմանված է վերուստ
Մի քնքշաբույր գարուն անվերադարձ
Երբ յուրաքանչյուր վայրկյանը և՛ գյուտ է, և՛
կորուստ,
20
Ե՛վ դաշտ է արևանիստ, և՛ խավարով հղի մի
անտառ։—
Եվ դո՛ւ, որ մտնելու ես արևային քո դաշտը՝
Քաղելու վարդեր ու մանուշակներ —
Փա՜ռք քեզ, եթե լինես քո օրերի հետ դաշն
Եվ օրերիդ հանդեպ երկաթյա քղանցք չհագնես...
25
Եթե երիտասարդ լինես ո՛չ միայն սրտով քո,
Ո՛չ միայն մարմնով և ոգու անգիտությամբ,
Այլև յուրաքանչյուր քայլափոխիդ քո հետքով
Ժամանա՛կը քայլե և ողջունե քո երթը՝
խնդությամբ։—
Որովհետև որքան էչ գարունըդ հուրհուրա
30
Եվ դափնիներ ցանե ճանապարհիդ անցած —
Պարտավոր ես, ո՜վ երիտասարդ, դու ինքդ նրան
Ոսկեզօծել սիրով անագորույն և ընթացքով
պայծառ․․․
Ուրեմն քայլի՛ր թեթևաքայլ քո դաշտով գարնանային
Եվ թո՛ղ գարունը քայլե քո հետքերով,
35
Եվ անվախ դու, ո՜վ երիտասարդ, ապագային նայիր՝
Վայելելով պտուղը ռոշնական քո առաջին սիրո։
