Զ
Դու Տերյանից սովորեցիր լսել տրտունջը ոգու,— Ա՛յն, որ մեր մեջ նվում է միշտ, գանգատվում ու
Բայց արդ քո մեջ ծայր է առնում ա՛յլ մեղեդի մի
Թումանյանի հուրն է անշեջ քո կրակը բորբոքում։—
