Վարդան Հակոբյան, Երկեր, հատոր Ե
Վարդան Հակոբյան |
Որպես սկիզբ → |
- ԳԻՐՔ ԱՌԱՋԻՆ. ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆԸ ԵՎ ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՆ ՇԱՐԺՈՒՄԸ
- ԲԱՆԱՍՏԵՂԾԸ ԵՎ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ
- Որպես սկիզբ
- Պոեզիայի կենսունակության ակունքներում (Անդրադարձումներ)
- «Տաղերի» ու քնարական մյուս գործերի պատմափիլիսոփայական բովանդակությունը եւ գաղերվեստական ու լեզվաոճական առանձնահատկությունները
- Պատմության արտացոլումը Դավթյանի մեծակտավ գործերում
- Պատմության հերոսականությունը
- Ոգու անպարտելիությունը
- Վեհության առասպելականացումը
- Քարի անմահությունը
- Հիշողության արդիականությունը
- Գոյատեւության խորհուրդը
- ...Եվ առավել է լույսն իմաստնանում
- Ոգեկանչ
- ...Մեր արմատն այստեղ է խրված
- Որպես վերջաբան
- ԲՈՑ Է ԴՈՒՐՍ ԳԱԼԻՍ ԵՂԵԳԱՆ ՓՈՂԻՑ
- Գիրք հավատո եւ լուսո
- Բոց է դուրս գալիս եղեգան փողից
- Մեծագույն երազողը
- Անկրկնելի, «անուղղելի» Եսենինը
- Դու՝ անգիր վեպ, դու՝ Սասնա ծուռ
- Որպես լեռը բիբլիական
- ...Երբ առկա է հոգեբանական պատճառաբանվածությունը
- Ուրախ հայերեն, այսինքն՝ լույս զվարթ
- Դեռ թռչում է աղավնին` ձիթենու ճյուղը կտցին
- Լույսի ծավալումներ
- Շանթ ու կրակ ղարաբաղցին
- «Արցախն Ավարայր»
- Ինքնատիպ ու նորովի
- Ճանապարհորդություն դեպի ապագա... Արցախով
- Խոսք առ Կոմիտաս Հակոբյան
- Ընթացք հողի համար հեղված արյան
- Ճշմարիտ խոսքի դժվարին ճամփով
- ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՈՐԻ ՀԱՄԱՐ ԾՆՎԵԼ Է ՄԱՐԴԸ ԴԵՌ ՈՒՇԱՆՈՒՄ Է
- Բանաստեղծությունը, որի համար ծնվել է մարդը, դեռ ուշանում է
- Ընդհանրագրությունը որպես գրական արատ
- ԳԻՐՔ ԵՐԿՐՈՐԴ. ՀԱՅ ՆՈՐԱԳՈՒՅՆ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅԱՆ ԶԱՐԳԱՑՄԱՆ ՈՒՂԻՆԵՐԸ (1950-1980-ԱԿԱՆ ԹԹ.)
- Ներածություն
- Գլուխ առաջին. Հայրենիքի ողբերգությունը եւ պոետական խոսքի զարգացման յուրահատկությունները ազգային մտածողության ընդհանուր համակարգում
- Գլուխ երկրորդ. Ազգային բնավորության եւ հոգեբանության արտահայտությունը սիրերգության մեջ. ինքնաստեղծումի տիեզերական խորհուրդը
- Գլուխ երրորդ. Ապագայի երգը եւ համանվագայնության խնդիրը։ Բանաստեղծության ներքնատար շարժումների դինամիկան
- Վերջաբան
- ԳԻՐՔ ԵՐՐՈՐԴ. ԺԱՄԱՆԱԿԻ ՀԱՄԱՊԱՏԿԵՐՈՒՄ
- ՉԱՓԱՆԻՇՆԵՐԻ ԱՆՏԵՍՈՒՄԸ ՀՈԳԵՎՈՐ ԱՐԺԵՔՆԵՐԻ ԿՈՐՈՒՍՏ Է
- Նարեկյան հակադրամիասնությունների փիլիսոփայական խորհուրդը։ Մետապատկեր
- Մուրացան եւ Դոստոեւսկի. ներքին մարդու պրոբլեմը
- Պարտքի էթիկան Մուրացանի գեղագիտության մեջ
- Գաղափար, թե՞ կանխագաղափար. «Կատարելապես գեղեցիկ մարդու» կերպարի շուրջ
- Չափանիշների անտեսումը հոգեւոր արժեքների կորուստ է
- «Աշխարհն ամփոփում եմ իմ մեջ եւ ներանձնանում...»
- Պըլը-Պուղու բանահյուսությունը
- ԺԱՄԱՆԱԿԻ ՀԱՄԱՊԱՏԿԵՐՈՒՄ. ԷՍՔԻԶՆԵՐ
- Հայացք Փարիզի աստվածամոր տաճարից կամ ճշմարտության ասպետը
- «Գոյություն ունի միայն մարդը»
- Նրա երգերի ներքնատար շարժումները
- Արցախը՝ սեր ու ճակատագիր
- Գեղարվեստական խոսքի ներքին պատկերավորությամբ
- Մովսես Յախշունց. պայծառ մարդն ու բանաստեղծը
- Շիտակ ու դժվարին ուղի
- Կրկին՝ հրեշտակի թեւերի վրա
- ԵՐԿՈՒ ԱՆԳԱՄ «ԵՐԿՈՒ ԽՈՍՔ» ԵՎ ՈՉ ԱՎԵԼԻ
- Մայր Էջմիածնի զանգերի ներքո
- Մեզ առաջնորդում են մեր տառերը
- Ամեն հայ ոգեկոչումի ձայն է այսօր
- Մել լեզուն, մեր ոգին
- Գրողների համահայկական առաջին խորհրդաժողովում
- Անկրկնելի վեհություն
- Անմիջական ու ցավակից
- Հավերժական թռիչք՝ դեպի կրակը
- Անզուգական մարդը, լեզվաբանը
- Մաքառման խորհուրդը
- Արցախյան բեմի ծիծաղի արքան
- Ընթերցելով նրա չգրած տողերը
- Շարունակության առասպելը
- Ներքին ձայնին ունկնդիր
- Խոսք ընթերցողին
- ԶՐՈՒՑԱՐԱՆ
- ...Բանաստեղծը գիտե մի բան, որ իրենից բացի ուրիշ ոչ-ոք չի իմանում
- Երբ դեմ առ դեմ հանդիպում ենք Չարենցին
- «Տարածքը կայանում է միայն այն դեպքում, երբ այնտեղ ողջակիզվում ես»
- «Ես արցախցի բանաստեղծներից կառանձնացնեի Պըլը-Պուղուն եւ Ուիթմենին»
- «Իմ ասածն ասողը ոչինչ չի ասում»
- Մշակույթը՝ պատմական եւ հոգեւոր հենարան
- Զինվորագրվում են նաեւ մուսաները
- Գրականությունը ծնվում է ցավից
- Մեր կամուրջը մեր ձեռքն է
- Առանց տառապանքի՝ չկա հաղթական ուղի
- Մեր երակներն անցնում են մեր հողով
- Միայն մեկ հարց
- Կեցվածքը էությունից տարբերենք
- Ինքս ինձ հետ. երկխոսություն
- ԹՈՒՂԹ
- «Հայոց գրականության երկու դար»-ի չորրորդ հատորյակը կարդալուց հետո
- Նամակ՝ ակադեմիկոս Սերգսեյ Սարինյանին
- Ճանապարհը տանում է նրան, ով ճանապարհ է տանում
- Այսօրը խոսում է երեկվա հետ՝ վաղվա լեզվով
- Կոնկրետ հասցե՝ հետնշումով. ցպահանջ
- ԿՐԿԻՆ՝ ԴԱՍԱԿԱՆՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ
- Պարույր Սեւակ. բանաստեղծն ու գիտնականը
- Ռուսական հանճար, կամ ուղղակի՝ Պուշկին
- Ծանոթագրություն